Aspektem naszego życia, poczucia wygody, spełnienia, a głównie odpowiedniej formy psychicznej jest przestrzeń, w jakiej przebywamy. Prawidłowo zaaranżowana przestrzeń w miejscu zamieszkania, w miejscu pracy to warunek harmonijnego życia. W niektórych miejscach rozróżniamy wytchnienie i odsapnięcie, w innych zaś czujemy się przytłoczeni i wyczerpani. Dzieje się tak za sprawą naszej wielozmysłowości, na skutek której odbieramy środowisko. Zmysły zapachu, wzroku, dotyku są dla nas pomostem pomiędzy tym, co w świecie namacalne, a tym co wewnętrzne i metafizyczne.
Koherencja naszej wielozmysłowości umożliwia nam zatroszczyć o większy komfort psychiczny. Wskazane jest ją wziąć w rachubę w ciągu aranżacji przestrzeni, w której żyjemy i zaplanować ją w taki sposób, aby wpływała na plus na nasze nastrój. Zanim stworzymy swoją przestrzeń, warto zadać serię kluczowych pytań. Czym jest dla mnie ta przestrzeń? Co ona dla mnie oznacza? Czy wymagam sposobności do funkcjonowania? Czy właściwie wyciszenia? Czego w moim życiu brak i czego szukam? Jak oddziaływają na mój nastrój kolory? Jakich granic potrzebuję, by czuć się komfortowo i bezpiecznie? Zwróć uwagę na to, co jest dla Ciebie najlepsze, a nie na to, co jest modne. Przekuwając odpowiedzi w czyn jak również urządzając tą przestrzeń, warto prowadzić się instrukcjami w formie harmonii w relacji z otoczeniem. Przystaje ona uformować poczucie bezpieczeństwa i w takim przypadku nasza przestrzeń powinna być zaopatrzona w co niektóre stałe elementy, które mogą oznaczać np. symboliczne obiekty, tj. ognisko domowe, bliskość z innymi.
Pamiętajmy, że oddziaływanie na nasze samopoczucie mają również wzory, wielkości sprzętów, kształty stanowisk, wonie, wrażenia dotykowe i poza zmysłowe i rodzaje oświetlenia. Badania psychologiczno - ergonomiczne nad otwartą przestrzenią w biurach okazują, że ponad połowa pracowników kiepsko ocenia działanie otwartych przestrzeni na kondycję zarówno psychiczną jak i fizyczną. Konwencja rozległych przestrzeni w biurach owocuje, że ludzie cierpią na brak prywatności, mają kłopoty z poczuciem tożsamości, a presja zbyt wielu bodźców sprawia poczucie chaosu i niedobór satysfakcji z sprawowanej pracy. Przestrzeń do pracy jak i jak również odpoczynku w której mieszkamy nie powinna być przeciążona ani przedmiotami, ani barwami bądź też zapachami. Ich przekroczenie może stanowić przeszkodę wyciszenie i relaks.
W dzisiejszych czasach wielu z nas żyje w silnym napięciu. Sięgniecie po wsparcie specjalisty w przykrych chwilach jest często najlepszym rozwiązaniem i nie ma ku temu żadnych podstaw, aby taką osobę natychmiast przekreślić ze społeczeństwa. Dopadająca nas coraz systematyczniej rozsierdzenie ze stresem, hamowana na granicy naszych dyspozycji, a wraz z tym wyciszenie swoich emocji, żeby zatrzymać spokój to alarmujące znaki, w których psychoterapeuci są świetnie zapoznani. Przez swoje wprawa z pacjentami wskazują na niedostatek świadomości ze spraw scalonych ze sobą dwóch myśli czyli psychiki i ciała. Nasze ciało zachowuje się zgodnie z naszymi emocjami. Najłatwiej dostrzec to u małych dzieci, gdzie ich rozgorączkowanie na ogół wiąże się z rumieńcami, a nadmierna reakcja psychiczna z nadruchliwością. Człowiek, nie mając dostępu do wewnętrznej - emocjonalnej partii siebie, odsłania trudne do uniesienia emocje poprzez rozliczne choroby. Można powiedzieć, że pogorszony stan rzeczy fizyczny jest swoistym przeniesieniem przeżywanych emocji w atrybut cielesnego zaznania siebie. Gdy więc odczujemy złość, gniew bądź doznajemy stresu, blokujemy te emocje i ich nie odreagujemy, w owym czasie znacząca dawka energii tworząca się w organizmie nie zostaje spożytkowana do odpowiedzi „walki” bądź „ucieczki” (która była swoista dla człowieka pierwotnego), lecz wciąż kumuluje się w ciele niczym woda w akwenie w trakcie znacznych opadów deszczu. Pojęcie tego, co dzieje się w takiej sytuacji z nami i naszym organizmem, może uniemożliwić blokadom psychicznym, które manifestują się rozmaitymi słabościami i schorzeniami. Niestety nie zawsze sami możemy się przyznać, że takie coś nas dotyka, toteż w takich przypadkach nieodzowna staje się najbliższa nam rodzina. Pojedyncze doznania stresowe mobilizują organizm, zwiększając jego odporność. Jednakże przewlekłe napięcie psychiczne w dużym stopniu obniża mobilizacje organizmu na przykładowo poprzez poważny obniżenie odporności. Związane z tym tak zwane wypalenie, może przyczynić się do jeszcze gorszych konsekwencji i ingerować destruktywnie też na pozostałe osoby, które w niczym nie zawiniły, ale wręcz starały się przynieść ulgę.
