Powiada się, że u podstaw rzetelnego wychowania leży poważanie drugiego człowieka. Istotnie warto przestrzegać wyznaczonych zasad ze względu na poprawne relacje, dobre maniery wyraźnie poprawiają relacje międzyludzkie, ułatwiają komunikację i przebieg najróżniejszych sytuacji. Kiedy na dodatek przyuważymy, iż pochodzenie stwierdzenia savoire-vivre wywodzi SIĘ ze splotu francuskich sformułowań „wiedzieć” i „życie”, wówczas zdołamy konkludować, iż to odpowiednie zachowanie krótko mówiąc oznacza egzekwowanie wyznaczonych zasad zachowania w celu polepszenia egzystowania w społeczności. Wobec tego uwypukla się, iż to starożytni Grecy, którzy nieustająco kroczyli do doskonałości byli prekursorami savoire-vivre. A rozkwit umiejętności dobrego zachowania nadszedł w czasie renesansu, który tak mocno inspirował się klasyczną cywilizacją starożytnych. Szczególną atencję do etykiety przykładano w dyplomacji i formalnych stosunkach na wysokim szczeblu. Natomiast w drugiej połowie XX wieku statut etyczny zaczął też być uwzględniany w stosunkach biznesowych i oficjalnych spotkaniach w innych dziedzinach społecznych.
Norm savoire-vivre jest bardzo wiele, bo normy te odnoszą się do każdej sfery naszego życia. Przyjrzyjmy się choć kilku z nich, zwłaszcza tym, które nawiązują do naszego zachowania przy stole i relacji w pracy. Traktujemy wszystkie osoby w towarzystwie z szacunkiem. Wyłączamy telefon, słuchamy każdego z uwagą.
Co z tym powitaniem?
W naszej polskiej tradycji panowie całowali na powitanie kobietę w rękę. Wspólnie z rozwojem etykiety na formalnych spotkaniach, odchodzi się od takiego postępowania. Zawsze wypada podać rękę, uścisnąć ją nieznacznie, nie potrząsając. Jeśli osoby w towarzystwie są równorzędne pod kątem pozycji zawodowej, to pani pierwsza wysuwa rękę. Starsza osoba również ma inicjatywa przed młodszą. W spotkaniach biznesowych natomiast nie liczy się płeć, ani wiek, ale stanowisko. Pierwsza zawsze wita się osoba z najwyższym statusem zawodowym.
Zachowanie przy stole
Do stołu siadamy w miejscu wskazanym najczęściej wizytówką. Siedzimy prosto, opierając się o oparcie krzesła. Nogi trzymamy na podłodze, nie krzyżujemy ich. Dłonie natomiast nieznacznie opieramy o stół. Nasza postawa powinna być wyprostowana, nie nachylamy się nad talerzami. Łyżkę z niewielką ilością jedzenia wkładamy na prosto do ust. Ważne jest, aby siedząc przy stole okiełznać równocześnie sztukę miłej rozmowy i jednoczesnego spożywania posiłku. Zasada wydaje się łatwa - adresujemy jakąś wzmiankę, czy kwestię do sąsiada po prawej, nabieramy małą ilość jedzenia na łyżkę kładziemy do ust, konsumujemy i z próżną buzią odpowiadamy sąsiadowi po lewej. Raz jeszcze nabieramy jedzenie, jemy i ciągniemy rozmowę. Ten schemat może wydawać się nieautentyczny i automatyczny, lecz ma on na celu wypełnienie dwóch istotnych reguł - kulturalnego konsumowania ( i zjedzenia!) posiłku i jednoczesnej przyjemnej konwersacji z towarzyszami. Warto pamiętać, że nie otwieramy ust pełnych jedzenia.
Przygotowaną na stole serwetkę rozwijamy na kolanach, w taki sposób, aby znalazła się poniżej linii stołu. Sztućce do dania głównego na ogół spoczywają najbliżej talerza, potem do ryb, a do przystawek leżą w następnej kolejności. Łyżka do zupy leży po prawej stronie jako ostatnia. U wierzchołka talerza leżą sztućce deserowe. Naczynia na napoje zestawione są w następującej kolejności: nieco wyżej szklanka na wodę, następnie kieliszek na czerwone wino, na białe i z tyłu na musujące trunki i likiery. Po lewej stronie talerza rozkładana jest filiżanka na kawę. Wszelkie trunki pijemy malutkimi łyczkami, kieliszki zawsze trzymamy w palcach za nóżkę, a samą filiżankę podnosimy za uszko.
Po ukończeniu posiłku bezwzględnie czekamy na sygnał gospodarzy, dopiero, gdy oni dadzą sygnał, możemy ściągnąć serwetkę z kolan, zostawić ją przy talerza i nie hałasując krzesłem wstać i powiedzieć „dziękuję”.
Płeć czasami ma sens
Mimo Nie zważając na tego, że w relacjach biznesowych najistotniejsze jest dystynkcja, jakie się zajmuje, są sytuacje, w jakich kobieta ma wyższość. W przypadku wspólnego biznesowego posiłku, w urzędowej formie, mężczyzna odsuwa krzesło kobiecie zajmującej pozycja obok. Przy wchodzeniu do pomieszczenia albo do windy stale kobieta wkracza pierwsza. w wypadku jednakże, gdy drzwi otwierają się do środka pierwszy wchodzi mężczyzna, jako że to on otwiera i przytrzymuje kobiecie drzwi. Zwykle również przepuszcza się jako pierwszego klienta, jako sygnał szacunku i gotowości do wsparcia.
Reguł savoire-vivre jest nadzwyczaj dużo i w istocie warto ten temat zgłębić w wyższym stopniu na prywatny użytek. Najczęściej wiedza ogólnie zaakceptowanych zasad pozwoli nam odpowiednio zachować się w bardzo wielorakich miejscach. Zawsze jednakże wyjeżdżając do kraju o całkowicie różnej kulturze trzeba zapoznać się z zasadami tam panującymi.
